Een nieuw model en epiloog

 (Opgelet! Deze post maakt deel uit van een lopende tekst. De voorgaande delen vind je hieronder of in het archief.)

Het ontwerp voor een nieuw model – dat ik hieronder zal beschrijven – vormde eigenlijk de aanzet voor deze blog, en bestond dus vòòr alle voorgaande teksten. Dit ontwerp is samengesteld op basis van inzichten en ideeën die niet alleen van mij afkomstig zijn, en ik geef dan ook alle eer aan degenen die in het onderstaande (delen van) hun meningen en/of realisaties herkennen.

Hoe dan ook, het “tegen de academie” impliceert wat mij betreft een “voor iets anders”. Ziehier het andere.  

De centrale idee is dat het bestaande, vaste platform (het gebouw) van de Stupa (Studio for possible art, zie “Een nieuwe naam”) opgesplitst wordt in ‘mobiele satellieten’ - ik zou ze “studiolo’s” willen noemen.

Deze mobiele eenheden bestaan uit volledig uitgeruste werkplekken, container-ateliers, busjes, caravans, bouwketen of andere modules die zich gedurende korte of langere tijd vanuit het vaste platform verplaatsen naar de doelgroepen toe. Als wagenspelen in de Middeleeuwen!

Standplaatsen kunnen straten en pleinen in steden zijn, maar ook plekken in de buurt van scholen, musea, culturele centra of een mooie stek in de natuur.

Deze tijdelijke werkplekken verwijzen op termijn naar het vast platform waar zij die dat willen hun activiteiten kunnen verfijnen en uitdiepen.

De meerwaarde van het vaste platform is de ruimer gestoffeerde omkadering, technisch zowel als informatief (bibliotheek, lezingen, …)

Door de aard van hun structuur (containers, busjes, …) zijn de studiolo’s slechts voor een beperkte groep (c.q. ‘bubbel’) toegankelijk. Maar door hen gedurende langere tijdsblokken open te houden kunnen er meer personen terecht. Er is geen specifieke leeftijdsgroep vooropgesteld. Iedereen die dat wil kan er terecht. De toegang is gratis. Pas bij registratie in het vaste platform kan een bijdrage overwogen worden. Dat geld mag dan niet dienen om doorgesluisd te worden naar de bodemloze put van de overheidsbegroting maar om de studiolo’s in de wijken te financieren.

Ook het vaste platform hanteert ruime openingsuren, zodat de circulatie van aanwezige personen ‘verdund’ wordt. Het academiegebouw zal een soort van trefpunt worden, met veel over en weer geloop, een forum. Informele en occasionele bezoekjes worden afgewisseld met intensievere periodes van doorgedreven studie of werk.

Leraren functioneren in dit systeem als “artists in residence” die één of meer studiolo’s beheren. Zij wisselen af met degenen die in het vast platform fungeren als ‘coaches’.

Dit systeem maakt uitgebreid gebruik van gastdocenten die niet tot het vaste gesubsidieerde personeel behoren en die ook “eigenaars” kunnen zijn van de studiolo’s.

Het systeem van mobiele werkplekken wordt door diverse private organisaties immers al vaker toegepast. Het grote verschil is hier het feit dat zij in dit systeem contractuele ‘satellieten’ zijn die naar een grotere structuur verwijzen en de middelen om dit te realiseren structureel en groter zijn.

Hoe dit alles gaat betaald worden? Ik heb hierboven al aangegeven dat inschrijvingsgelden moeten dienen om studiolo’s mee te helpen financieren. Los daarvan moet het huidige subsidiëringssysteem grondig herdacht worden. Ik heb daar zo mijn ideeën over maar die zijn te technisch om hier in detail doorgenomen te worden.

Er dient in elk geval een structurele basisfinanciering te (blijven) bestaan, maar ik suggereer daarbovenop ook een systeem van supplementen.

Die supplementen zouden rekening moeten houden met het realiseren van een aantal sociale en culturele doelstellingen. Men zou bv. kunnen nagaan in hoeverre het publiek dat op deze wijze bereikt wordt overeenstemt met de sociale doorsnede van een stad of gemeente. Het kan een nieuwe en zinvolle taak zijn voor onderwijsambtenaren die op grond van de demografische gegevens waarover de overheid beschikt in staat moeten zijn een dergelijke vergelijking te maken. Diversiteit wordt op die manier beloond. Indien de doelstellingen gedurende x-aantal opeenvolgende jaren niet worden bereikt, kan het supplement worden verminderd. Een consequent elitaire instelling wordt aldus gesanctioneerd.

 

Epiloog

Mijn tijd is gepasseerd. De ideeën die ik hier naar voren heb gebracht, heb ik zelf niet kunnen realiseren of door de hogere overheden zelfs maar in overweging kunnen laten nemen. Het bewijst de relativiteit van posities.

Deze bladzijden gooi ik dan ook als een bericht in een fles in de gigantische digitale oceaan, in de hoop dat ze ergens aanspoelt. Ik zou de ontvanger dankbaar zijn mocht die mij laten weten of er iets mee kan gedaan worden. Voor het overige hoor ik graag uw commentaren.