Bijlage 1: lezersbrief in De Morgen (2/3/2021)

 Veeleer dan de vloek van de vaste benoeming uit te drijven, hebben koepels en vakbonden er voor gekozen om er nog sneller werk van te maken, in ruil voor een snellere ontslagprocedure. Ik ben niet de enige die er al jaren voor pleit om alternatieve wijzen van werkzekerheid en, vooral, van kwaliteitsgarantie in het onderwijs aan te bieden. Zoals in een artikel terzake (DM 25/2) terecht wordt opgemerkt is het grote probleem bij vaste benoemingen immers de reaffectatie. Overtallige, maar vastbenoemde, leraars die elders uren van tijdelijken moeten innemen, ook al zijn zij vaak niet gespecialiseerd in de toegewezen vakken. Van kwaliteitsgarantie gesproken!
Bovendien wordt, in hetzelfde artikel, alweer terecht gewezen op het feit dat de directie niet al na één jaar kan weten of een leerkracht voldoet aan de verwachtingen. Men moet de mens ook tijd gunnen. In mijn tijd als directeur rekende ik op vijf (5!) jaar vooraleer een leraar zich het pedagogisch project van de school had eigen gemaakt. Ik heb dan ook al meermaals geopperd om met (hernieuwbare) contracten of mandaten van minstens vijf jaar (ja, ook voor directeurs) te werken in plaats van de huidige systemen van TADD en benoemingen. Met als compensatie een betere verloning. Dat maakt pas een volwaardig HR beleid in scholen mogelijk.
In deze tijden waar men het voortdurend heeft over kantelmomenten en nieuwe realiteiten was een afschaffing van het reaffectatiesysteem beter geweest dan deze halfslachtige hervorming van de vaste benoeming!