Bijlage 2: lezersbrief aan De Standaard

Aansluitend op de getuigenissen van enkele artiesten over hun ervaringen met kunstonderwijs en kunst in het onderwijs in het algemeen, had ik graag het volgende willen toevoegen.
Nu er in coronatijden van iedereen creatieve oplossingen worden verwacht, is ook wat de plaats van kunst in het (secundair) onderwijs betreft een heroriëntering zeker niet ongepast. De laatste woorden van Clara Cleymans in het artikel zijn daarbij m.i. van groot belang: “de invloed van kunstonderwijs rijkt verder dan kunst alleen”.
Ik zou deze stelling nog willen aanscherpen. Kunst in het onderwijs dient niet (enkel) tot het aanleren van kunstzinnige vaardigheden maar (ook) tot het aanleren van vaardigheden die vooral door het actieve contact met kunst bij uitstek kunnen verworven worden. Ik ga hier de in menige studie aangetoonde voorbeelden niet herhalen, maar men kan er niet omheen dat een dergelijke leerwinst, ook bij het verwerven van cognitieve vaardigheden, wel degelijk bestaat.
Een voorwaarde is wel dat de inhoud (i.c. het leerplan) van de kunstzinnige vakken in het leerplichtonderwijs op dit inzicht is afgestemd.
Men zou daarvoor ondermeer een beroep kunnen doen op de leerplannen van het deeltijds kunstonderwijs die met het niveaudecreet dko van 2018 werden herschreven. Bepaalde aspecten in deze leerplannen appelleren aan dit “leren van de kunst”. Zij staan in directe verbinding met andere leerdomeinen en bewijzen op die manier dat je via kunst op een bijzondere en efficiënte manier cognitieve en sociale vaardigheden kunt aanbrengen.
Van de overheid heeft het deeltijds kunstonderwijs, als volwaardige onderwijsvorm, de opdracht meegekregen “complementair aan het leerplichtonderwijs” te zijn. Mochten de inzichten die uit deze leerplannen blijken een bijdrage kunnen leveren aan de argumentatie omtrent de waarde van kunstvakken in het secundair onderwijs, dan zou alvast deze opdracht als geslaagd mogen worden beschouwd.